In haar honderdste nummer activeert rekto:verso een archief van twintig jaar kunstkritiek. Naast essays, bevat dat archief ook minder opvallende tekstsoorten, zoals de colofon: een verplicht onderdeel in elk tijdschriftnummer, dat zelden een nauwlettende lectuur krijgt. Nochtans weerspiegelt de geschiedenis van de rekto:verso-colofons de evoluties van het magazine, en zijn de juridische implicaties verstrekkend. Twee-eiige Drieling reageert op het colofon van nr. 100, met een collage van colofons uit de twintigjarige geschiedenis van rekto:verso.

Nr. 100, colofon.

Bekijk deze recto en verso, en andere archiefstukken en reacties uit het honderdste nummer ook hier in hoge resolutie.