Europa 2030: Belgische kritiek van de Europese winter

Bestaat Europa straks nog? Vier auteurs beelden zich het Europa van 2030 in. Laura Nsengiyumva denkt terug aan de dag dat Manneken Pis verdween.

2020. Een schijnbaar banaal nieuwsfeit veroorzaakt een sneeuwbaleffect dat het land meer en meer doet afglijden. De beschuldigingen van heling en witwassen aan het adres van de Belgische Staat besmetten de kwetsbare economie. Maar het was toch een morele kwestie, en geen wettelijke?

Het verdict: bezit en commercialisering van kunstvoorwerpen die geroofd werden tijdens de kolonisatie, en de exploitatie ervan voor propagandadoeleinden. In zijn veroordeling van de Belgische Staat neemt Unesco het te duchten woord in de mond: reparatie.

Reparatie voor het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika, restitutie, ontmanteling van het wettelijk kader, einde van het bestuur van Umicore (het voormalige Union Minière du Haut-Katanga) en doorlichting van hun activiteiten. Heel anders dan het beeldrijke karakter van hun diorama’s, toch? Van reparatie naar reparatie, tot alle bewustwordingsgolven samenvloeien: rond ecologie, rond het einde van het patriarchaat. Een voor een worden de tentakels van het koloniale monster afgesneden.

Tot aan de financiële reparatie. Want wie betaalt als iedereen baat heeft bij het misdrijf? In een mum van tijd maakt de N-VA zich meester van het debat. Terwijl men zichzelf in de bloemetjes zet op gala-avonden en zich verheugt over al die vooruitgang, fluistert een tegenwind in ons oor dat… België toch echt niet hoeft te betalen. Dat ze trouwens mee terugkeren met hun kunstvoorwerpen, die zwarten. En die bruinen ook. Intellectuele chaos in het voordeel van de misdadige koloniale ondernemingen. De stilte is royaal.

2022-2023. De klimaatverandering laat zich voelen in de politiek, de seizoenen zijn langer en lopen verder uiteen… Extreemrechts came back with a vengeance. Het decennium van de Europese Winter breekt aan. De Reparatie is een feit en de Europese economie kan niet langer teren op haar voormalige kolonies. De Europese landen ebben weg, het Zuiden komt op.

Vroeger was het beter, zucht de wind…

De Afrikaanse diaspora’s ruilen massaal – en ongevraagd – ons grondgebied in voor het levenscomfort van de opkomende landen.

2023-2027. Uitwijzingen zijn aan de orde van de dag. Elke dag, jarenlang. ‘200 per dag’, eist Francken. Dan 400, dan 1.000… Na verloop van tijd is er niemand meer over om terug te sturen naar eigen land. De Afrikaanse diaspora’s ruilen massaal – en ongevraagd – ons grondgebied in voor het levenscomfort van de opkomende landen. Als bagage nemen ze hun competenties en kapitaal mee. België kan de steun (#dewarmsteweek) van haar jongste en meest gediplomeerde belastingbetalers vergeten. Het pensioenstelsel bezwijkt en de economie verliest de concurrentiestrijd.

Het is hun schuld, giert de wind.

2027. De onderdrukking neemt toe, net zoals het Verzet. Het Afropese Front uit zich in zijn artivisme. Een golf arrestaties volgt op de ontvoering van Manneken Pis, de activisten van Bamko en de Queen Nikkolahs worden opgepakt, hun sympathisanten vervolgd. De Afrikaanse Unie sluit haar ambassades in Brussel.

2030-2039. In het hart van de Europese Winter ontstaat langzaam een nieuwe politieke beweging. In een meer-dan-vergrijzend België zijn jongeren de nieuwe stemlozen. De dertigers van Generatie Z stellen vast dat ze een minderheid zijn en dat er systematisch zonder hen over hun toekomst wordt gestemd. Zij vormen de meest hybride generatie die de wereld ooit kende.

Net zoals twintig jaar eerder organiseren ze het Verzet, radicaler dan ooit. Hiërarchie betekent niets voor hen. Ze hebben de koloniale mythe zien wegsmelten en vertellen hun kinderen erover. Ze praten over hun reizen, want visa zijn er niet meer. Hun wereld is gekrompen en verarmd. Ze vermaken zich in de schaduwen, op verzetsplekken. Ze vieren Queen Nikkolah in kelders. In nieuwe talen wisselen ze ideeën uit, die vorm krijgen in nieuwe esthetieken. Artivism is the new street art.

2039. Het decennium eindigt met de Zonnewende, de meest roemruchte staatsgreep van onze post-hedendaagse geschiedenis. Onder leiding van de leeftijdsminderheid Generatie Z worden de regering Francken en de koninklijke familie voorgoed ‘uitgewezen’.