GAZA CITY I am with you!

Onbewust was Astrid H. Roemer altijd al met heel haar hebben en houden in Gaza. Maar sinds de studentenprotesten aan Amerikaanse universiteiten zoekt de schrijfster steeds koortsachtiger naar een antwoord op de vragen: hoe te bestaan als er met opzet zoveel mensenlevens worden stil-gezet? En wat kan ik bijdragen om de waarheid te doen zegevieren? Haar brief werd een ode aan Gaza-Stad. ‘GAZA is gebleven waar zij is gevallen en steeds weer is opgestaan. GAZA BLIJFT.’

GAZA CITY I am with you!

Haast dertig jaar geleden droomde ik mijzelf als moslim. Gekleed in het wit met Arabische herenhoofddoek met zwarte hoofdband en rebellerend in een omgeving als het Midden-Oosten. Ik schrok wakker. IN DEZE DROOM WAS IK dus een jongeman in een wildvreemd land en Arabisch. Deze heer was lang, slank en had een goedverzorgd gelaat. Verbaal rebellerend ging hij rond. De droom liet ik voor wat het was: uit de hand gelopen hersenspinsels. Ik vermoed echter dat ik reeds toen in GAZA was met heel mijn hebben en houden, want af en toe druppelde iets daarvan in mijn fictionele werk. De realiteit is dat ik dertig jaar geleden nauwelijks enig idee had van het hartverscheurende conflict tussen Palestina en Israël. Behalve dat ik mettertijd het vermoorden van YASSER ARAFAT en SADDAM HUSSEIN en MUAMMAR GADDAFI meteen afkeurde en in mijn logboek noteerde, dat het vernietigen van steden in het Midden-Oosten meer leek op culturele afgunst van westerlingen dan op een politiek conflict dat militair moest worden uitgevochten. BAGDAD WAS BLOEDMOOI. GADDAFI ZOU AFRIKA DEKOLONISEREN. ARAFAT KON DE ZIONISTEN KLEIN KRIJGEN. Ik schreef zelfs 2 nasty poems geadresseerd aan twee Amerikaanse presidenten, vader en zoon! Ik was verontwaardigd. Er was geen internet, geen sociale media dus en zeker geen mogelijkheid om met eigen ogen en eigen oren waar te nemen wat zich afspeelde toentertijd tussen miljoenen zionisten en moslims ergens ver weg. De media waren uiterst selectief en misschien gewoon partijdig. Journalisten die te ver gingen werden vermoord.

In mijn droom was ik een jongeman in een wildvreemd land en Arabisch.

Ik weet niet precies wat mij gezogen heeft naar GAZA. Ik weet zeker dat het massieve protest van studenten aan Amerikaanse universiteiten mijn mentale kompas heeft verzet. Opeens zag ik alles. Ik luisterde naar iedereen. Kwam niet in slaap. Ik kon mijn tranen niet weghouden. Besloot niet verder te werken aan mijn nieuwe roman. Mijn woede om wat een jonge president zijn landgenoten kan aandoen uit machtswellust werd als een oorlog waarin ik partij had gekozen en waarvoor ik bereid was te sterven: OEKRAÏNE liet mij verbijsterend vragen stellen over de integriteit van toppolitici en hun diplomaten. GAZA moest en zou het bewijs worden van wat ik met mijn eigen leven belijd: AL IS DE LEUGEN NOG ZO SNEL DE WAARHEID ACHTERHAALT HEM WEL. De vraag werd: en wat kan ik vanuit Paramaribo bijdragen om deze waarheid te doen zegevieren? Mijn drie laptops en ik. Mijn telefoon. Het lichaam van mij dat weliswaar aan het verouderen is maar in goede conditie verkeert. Mijn creatieve, heldere brein. IK ZET ALLES IN.

Deze brief van mij is geadresseerd aan een stad. En ik weet dat stenen nooit een stad worden maar met deze brief richt ik mij toch tot GAZA CITY. Ik moet daar hebben rondgelopen in mijn droom van jaren geleden. Ik heb mij toen mogelijks verzet tegen het geweld dat wij moesten verdragen. Wij Palestijnen. Wij Israëliërs. Ik. Want slechts weinigen begrijpen dat iedere keer als een mens intentioneel wordt gedood, iedere andere mens, waar ook ter wereld, in gevaar is. En wanneer met opzet honderdduizenden en meer worden vermoord door overheden, dan staat de wereld in brand. Dan is er geen schuilplaats meer voor ons. En weet je wat een schuilplaats is?! Niet een huis maar een stad!

Slechts weinigen begrijpen dat iedere keer als een mens intentioneel wordt gedood, iedere andere mens, waar ook ter wereld, in gevaar is.

GAZA is mogelijks de oudste stad van de wereld zoals wij die kennen, vanaf zo’n duizend jaar voor onze jaartelling. GAZA is een hotspot geweest. En er waren altijd conflicten tussen religieuze groepen, die de stenen van de stad deden barsten door geweld. Christenen. Moslims. Joden. Allen claimden zij een ‘uitverkoren volk’ te zijn: HET VOLK dat bedoeld was om de complete mensheid te onderwerpen en te besturen! God-mag-weten-waar-zij-deze-claim-vandaan-halen!? Recent heb ik een Turks-Amerikaanse fysicus horen uitleggen dat het vinden van oplossingen onder specifieke omstandigheden HET BELANGRIJKSTE IS wat materie doet om te BESTAAN. Mijn eigen memoires van 2016 getiteld LIEFDE IN TIJDEN VAN GEBREK gaan daarover. HOE TE BESTAAN, dus ‘hoe oplossingen te vinden als er met opzet zoveel mensenlevens worden stil-gezet’. WAAR IS ER PLEK OM TE SCHUILEN. Mensen vluchtten naar elkaar toe en bouwden steden. Machthebbers bouwden muren om hun steden heen. In de steden leefden vrouwen met hun kinderen, en ouderen konden kalm toekijken hoe het bestaan nieuwe wendingen nam. Soms lieten de mannen vreemdelingen toe in hun midden om meer te begrijpen van de wereld buiten hun eigen muren. Vaak leerden vreemdelingen samen te leven met elkaar. GAZA is zo’n stad waar door de eeuwen heen diverse cultuurgroepen hebben samengeleefd. Niet altijd met elkaar maar vooral vredig langs elkaar heen. GAZA is gebleven waar zij is gebouwd. GAZA is gebleven waar zij is gevallen en steeds weer is opgestaan. Een litteken in de geschiedenis van onze wereld. GAZA BLIJFT. Heuvels betonbrokken, geraamtes van kapotgeschoten gebouwen, zwartgeblakerde gevels, opgegraven gedode stedelingen, opengescheurde tentdoeken en de geur van verval verwijzen naar oplossingen uit een RECENT VERLEDEN. Oplossingen die slechts verdriet, pijn, verwoesting en dood opleverden. Wie heeft de resultaten van al dat redeloze geweld niet waargenomen?! En HOE TE BESTAAN MET ZOVEEL DIERBAAR VERLIES.

Zo een CEASEFIRE is als software waartoe wij onze hersenen aanzetten om De Vrede toe te laten.

Sinds enige dagen zoeken duizenden voeten naar een eigen weg langs puinhopen naar een VEILIG BESTAAN. En ze juichen huilend, want hun woningen zijn verdwenen maar hun stad is gebleven. GAZA IS VERWOEST MAAR AANWEZIG. Voor de zoveelste keer in een paar duizend jaren is GAZA NIET TEN ONDER GEGAAN aan god-mag-weten-wat! Mannen en jongens roepen dat zij hun stad zullen herstellen. Opnieuw opbouwen. Vrouwen en meisjes zullen moederen over de kinderen die geboren worden met zintuigen die wat nieuw is zullen ontdekken. Zij zullen houden van GAZA. Zij zullen grootgroeien zonder wrok. De wereld met haar miljoenen burger-mensen heeft deze VREDE afgedwongen! Zo een CEASEFIRE is als software waartoe wij onze hersenen aanzetten om De Vrede toe te laten. Deze VREDE is ontstaan door de force van een oer-chemisch proces: MATERIE MAAKT OPLOSSINGEN VOOR EEN BESTAAN DAT DOOR WIL GAAN. Desnoods zonder vertrouwen te hebben in beide partijen. Desnoods zonder vertrouwen te hebben in onszelf. Doen alsof wij niet hebben toegelaten dat ontelbaar veel soortgenoten zijn afgeslacht. Doen alsof de dood niet bestaat beginnen wij opnieuw. Wij hebben vertrouwen in de PALESTIJNEN en de ISRAËLIËRS die niet in oorlogsmodus willen blijven bestaan. WIE GEVANGEN ZAT WORDT VRIJGELATEN. Niemand kan beoordelen wie er schuldig is. Jij? Ik? Dertig jaar geleden heb ik mijzelf gedroomd in GAZA misschien. In Sudan? In een Afrikaans dorp dat spoorloos is verdwenen!? Droomuitleg: Ben ik ooit moslim geweest? Ben ik ooit man geweest? Ben ik ooit Palestijn geweest? Ooit ben ik Afrikaans geweest. Staat genoteerd in mijn DNA. MAAR IK GELOOF NIET IN VORIGE LEVENS. Droomuitleg neem ik met een korreltje zout. Rebels ben ik vast en zeker. En solidair met wie wordt onderdrukt.

Was ik jong en sterk dan vertrok ik naar GAZA om de stad te helpen opbouwen. Misschien is oplossingen zoeken en vinden een manier om de wereld beter achter te laten dan dat we haar aantreffen. Eencellige wezentjes doen dat. Bacteriën ook. Wij zijn hompen chemie en wij bewegen ons oplossingen vindend voor onbegrijpelijke problemen verder en verder. Om met Charles Darwin te spreken: cultiveer wat een GOEDE OPLOSSING blijkt te zijn! Misschien kunnen we zo het kwaad dat wij elkaar aandoen uit ons systeem drijven in plaats van te willen vluchten naar MARS. Juich met de duizenden mee die zich haasten naar GAZA CITY.

Astrid H. Roemer, januari 2025, Paramaribo