Liefste Ruth Debeuckelaere

Elke vrijdag pent een van onze vijf vaste online correspondenten een brief. Deze week richt Heleen Debeuckelaere zich tot haar zus Ruth, omdat deze arts de eerste is waaraan zij denkt in deze bevreemdende tijd. ‘In jou zie ik alle mensen die zichzelf op de tweede plaats zetten, zonder zelfzorg uit het oog te verliezen.’

Dag zus, Ruth Mariamu Julia Debeuckelaere, arts, vroedvrouw, eerstelijnszorg, liefde van mijn leven. Ik kon geen brief schrijven vandaag zonder het over corona te hebben. En jij bent, in deze bevreemdende periode, de eerste persoon waar ik aan denk. Niet alleen omdat jij nu zorgt voor de zieken onder ons, maar eigenlijk omdat je altijd de eerste persoon bent waaraan ik denk. Mijn eerste liefde, naast onze ouders. Vandaag mijn tweede liefde, omdat jouw zoon de eerste plaats heeft veroverd.

Je bent altijd een beter mens geweest dan ik. Ik die dacht de barricaden te bestormen als activist, als journalist, als schrijfster. Ik begrijp niet hoe jij jouw leven zo in functie van andere mensen kan zetten, hoe je er altijd in slaagt zoveel zorg te dragen voor iedereen rondom jou. Jouw liefde en zorg zijn nooit gratuit maar altijd ernstig, altijd doordacht.

Ik begrijp niet hoe jij jouw leven zo in functie van andere mensen kan zetten, hoe je er altijd in slaagt zoveel zorg te dragen voor iedereen rondom jou.

We leven in rare tijden. In ons gezin doen we graag hoogdravend en intellectueel, het is op dat niveau dat wij liefde tonen. Maar jij bent anders. Jij toont liefde door te zorgen. Niet het soort zorg dat veel poespas verdraagt. Het aantal keren dat ik jou knuffels geef zonder dat jij dat wilt is te eindeloos om te tellen. Maar je zorgt want je hebt ons altijd in het oog, je weet altijd wat we uitsteken, en je weet mij altijd met m’n voeten op de grond te houden.

Je was voorbestemd om arts te worden. De zorg die je geeft is eindeloos, genadeloos en machtig. Onlangs belde je me nog omdat je weet dat ik gevoelig en kwetsbaar ben. Je zei geen woord teveel, maar elk woord was op zijn plaats.

In jou zie ik alle zorgverleners. In jou zie ik alle dokters, verpleegsters, vroedvrouwen, zorghulpen. In jou zie ik alle mensen die zichzelf op de tweede plaats zetten, zonder zelfzorg uit het oog te verliezen. In jouw man, die ook een arts is, zie ik ook die vastberaden standvastigheid. Een niets ontziende focus op anderen beter maken.

In jou zie ik alle zorgverleners. In jou zie ik alle dokters, verpleegsters, vroedvrouwen, zorghulpen.

Ik kon vandaag een brief schrijven over het failliet van ons kapitalistisch systeem, zo onmiskenbaar aangetoond door dit virus. Ik kon ook een brief schrijven over de lockdown, en de gevolgen die we daar allemaal door gaan dragen. Over inkomensverlies (wat op rekto:verso al zo duidelijk wordt besproken), over de daklozencentra die sluiten, over de de poorten van onze asielinstanties die dichtbgaan, over hamsteraars en mensen die ondanks alles solidair blijven. Maar jij bent vandaag de eerste aan wie ik denk als ik opsta, en de laatste voor ik in slaap val.

Een virtuele knuffel van jouw kleine zus, ik kan niet wachten tot ik je weer tegen jouw zin kan vastnemen.

Bedankt!
Heleen