In haar honderdste nummer activeert rekto:verso een archief van twintig jaar kunstkritiek. Paul Demets reageert met een gedicht op één pagina uit 'Sint-Pieters-Leeuw', de ode van Kris Pint aan de steenweg uit Periferie, nr. 94 uit 2022.

Soms slaat het verlangen der mensen zo hoog uit.
– Paul van Ostaijen

Soms toen de wielen hun draai gevonden hadden
de geur van uitlaten niet neersloeg in onze bonte
kabeltruien en wij fietsend op de Staatsbaan

verder werden gebracht dan de vooruitgang
tavernes meubelpaleizen pompstations
magazijnen rijwoningen koterijen

en koortsdoorschoten de neons
de benen in de etalage
slechts waren een vergelijken
tussen gezien hebben en wegkijken

was deze zondag autoloos
en bracht ons meer dan gewoonlijk
verder.

Soms sloeg ons verlangen zo ver uit
dat wij getakeld werden
onze wielen bleven draaien

en staken we onze vingers
tussen de spaken van drang
en droom. Nog geen van ons
kende het sein van deze zijde
lichaamloos.

(I.M. een autoloze zondag, november 1973)

Kris Pint, ‘Sint-Pieters-Leeuw’, nr. 94, 2022, p. 76.

Bekijk deze recto en verso, en andere archiefstukken en reacties uit het honderdste nummer ook hier.